मेहंदीने रंगलेला तिचा हात लाल होता पण
तो त्याच्यासाठी नव्हता म्हणुन त्याचा जीव जात होता.
जरी ओठांवर हसू लोळत असले तरी
मनातून तो उदास गाणे गात होता.
आता लग्नही जुळाले होते तिचे दुसरीकडे
तरी आशेखातर तो मामाकडे जात होता.
तिला नाही म्हणणे त्याला कधी जमलेच नाही
नसतांनाही भूक तो घासावर घास खात होता.
स्वतःच्या प्रेमालाच तो स्वतःच्या डोळ्यांनी
अलगद परकं होतांना पाहात होता.
तिच्या आठवणीच्याच सागरात मग तो
प्रेमपत्राची होडी करून वाहत होता.
- अनिकेत भांदककर.
No comments:
Post a Comment